بررسی کیفیت شیمیایی و شاخص های خورندگی و رسوب گذاری شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر

زمینه: تعیین شاخص های خورندگی آب یکی از راهبردهای مؤثر در مدیریت منابع آب شرب می باشد. خورندگی آب می تواند باعث آسیب های اقتصادی، کاهش عمر مفید تأسیسات آبرسانی و بیماری در مصرف کنندگان گردد. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های کیفیت شیمیایی و تعیین پتانسیل خورندگی شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر است. مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع توصیفی- مقطعی می باشد طی یکسال از 7 ایستگاه که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند نمونه برداری انجام گردید. سپس بر اساس مقادیر پارامترهای کیفی نمونه های آب (ph، کل جامدات محلول، سختی های دائم، موقت و کل و همچنین قلیائیت)، پتانسیل خورندگی آب با محاسبه شاخص های لانژلیه، رایزنر، خورندگی و پورکوریوس مشخص شد. یافته ها: میانگین پارامترهای ph، کل جامدات محلول، دما و همچنین قلیائیت به ترتیب برابر 5/7 میلی گرم در لیتر، 82/586 میلی گرم در لیتر، °c6/30 و 92/66 میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم به دست آمد. میانگین شاخص های خوردگی لانژلیه 28/0، رایزنر 24/7، خورندگی 02/12 و پوکوریوس 81/7 محاسبه شد. نتیجه گیری: آب شرب شهر بوشهر بر اساس شاخص رایزنر اندکی رسوب گذار و سایر شاخص ها نشان دهنده خورنده بودن آب است. در کل کیفیت آب متمایل به خورنده بوده و توصیه می شود خطوط انتقال و توزیع آب از جنس مقاوم انتخاب شود یا اقداماتی همچون پوشش دیواره داخلی لوله یا اصلاح کیفیت آب انجام گیرد.